تصور کنید که شرکت شما، مرکز داده یا زیرساخت فناوری اطلاعاتش طوری طراحی شده باشد که با هر اشکال در برق یا خرابی تجهیزات، عملیات کاملا دچار توقف نشود. اطلاعات حیاتی حفظ شوند؛ سرورها، برنامهها و خدمات داخلی شما به سرعت قابل بازیابی باشند. این تصویر دقیقا آن چیزی است که پیاده سازی مجازی سازی به همراه میآورد. مجازیسازی نه فقط بهمعنای کاهش هزینهها یا بهینهسازی منابع است، بلکه ابزاری برای پایداری، مقیاسپذیری و اطمینان در محیطهایی با حساسیت بالا و ماموریت بحرانی به شمار میآید.
در این مقاله، ابتدا مفهوم مجازیسازی و انواع آن را بررسی میکنیم؛ سپس مراحل فنی پیادهسازی را شرح میدهیم. به معایب و چالشها میپردازیم و در نهایت نکات امنیتی و بهترین شیوهها برای راهاندازی موفق را مطرح خواهیم کرد.
مفهوم و انواع پیاده سازی مجازی سازی
عبارت «مجازیسازی» یعنی استفاده از لایه های نرمافزاری و سختافزاری برای جداسازی منابع فیزیکی از منابع مجازی تا بتوان چندین سیستم عامل یا برنامه را به شکل مستقل روی همان سختافزار اجرا کرد. این جداسازی، امکان بهرهوری بالاتر، انعطافپذیری بیشتر و مدیریت مرکزی را فراهم میآورد.
انواع مجازی سازی
- مجازیسازی سرور (Server Virtualization): تقسیم یک یا چند سرور فیزیکی به چند ماشین مجازی مستقل. هر ماشین مجازی (VM) سیستم عامل و نرمافزار مخصوص خودش را دارد.
- مجازیسازی ذخیرهسازی (Storage Virtualization): مدیریت مشترک و مرکزی فضاهای ذخیرهسازی که ممکن است بهطور فیزیکی در مکانها یا دستگاههای مختلف باشند.
- مجازیسازی شبکه (Network Virtualization): جداسازی لایه شبکه از سختافزار فیزیکی، تعریف شبکههای مجازی، سوئیچ و مسیرهای منطقی مستقل، مفاهیمی مثل VLAN، نرمافزار شبکه
- مجازیسازی دسکتاپ (Desktop Virtualization یا VDI): کاربران به دسکتاپ مجازی متصل میشوند. سیستم عامل و برنامهها روی سرور مرکزی اجرا شده و کاربر از راه دور به آن دسترسی دارد.
- مجازیسازی برنامه (Application Virtualization): اجرای نرمافزارها بدون نصب مستقیم روی سیستم عامل مهمان، با خواندن برنامه به صورت مجازی یا تصویری و استفاده از لایهای که آن را از سیستم عامل جدا کند. هر یک از این نوعها بسته به نیاز سازمان، بار کاری، حساسیت دادهها، هزینهها و زیرساخت فعلی، ممکن است انتخاب بهتری باشد.
جهت کسب مشاوره با شماره 02154521 داخلی 206 تماس بگیرید.
- ۰ ۰
- ۰ نظر